Որպես կանոն, ցանկացած հակամարտության կարգավորում ուղղակի և որոշիչ ազդեցություն ունի գործող իշխանության գոյատևման առումով: Զելենսկին, եթե ստորագրեց ինչ-որ համաձայնագիր, որով տարածք է զիջելու, դա հավասար է իր իշխանության մահախոսականին: Բոլորն էլ հասկանում են, որ սա է փակուղու պատճառը, բայց, պատճառը թողած, սկսել են համաձայնագրերի էլեկտրոնային վոլեյբոլը՝ հայ-ադրբեջանական օրինակով: Այս առումով ճիշտ են նրանք, ովքեր առաջարկում են սկզբում՝ իշխանափոխություն, հետո՝ համաձայնագիր: Նոր ղեկավարը ազգային աղետը կվերագրի Զելենսկուն և բարոյաքաղաքական հիմնավորում կունենա գնալ զիջումների: Զելենսկուն էլ անհրաժեշտ է անվտանգության երաշխիքներով համոզել գնալ առանց իր մասնակցության իշխանությունը հանձնել այլ գործչի, որն ընդունելի կլինի Պուտինի և Թրամփի համար: Սա է բանալին, ուրիշ ելք չկա:
Գարիկ Քեռյան